Frankrijk

 

 

Jongerendriedaagse France 2010

Het was al eventjes geleden dat de jeugd van Aviornis er voor enkele dagen onderuit trok. vage plannen en ‘te weinig tijd’ stelden de zaak steeds verder uit, maar in het licht van een positieve JA doorstart hebben we een reisplan opgemaakt, de contacten gelegd, onze reiskoffer gepakt en zijn we vertrokken. Met twee wagens en 4 chauffeurs zuidwaarts. Een stuk in de nacht, menig oogje nog eventjes dicht onderweg, de tussenstops en chauffeurswissels, enfin de klassieke dingen brachten ons even voor de middag in Doue de la Fontaine, waar de bestuurders van de Plaatselijke Zoo ons stonden op te wachten aan de ingang.

In dit wondermooie park, gemaakt in oude steengroeven en in dezelfde stijl verder uitgebouwd, konden we ons niet bedwingen om naar de grootste volière ter wereld te rushen. Bij het doorlopen van een andere volière, dachten sommigen onder ons dat we er al waren, enorm was de verbazing als we uiteindelijk aankwamen. Na een uur hadden we er nog niet alles gezien, achter elke hoek en steen zat weer een ander vogeltje, eindeloos. Bij het middagmaal vervoegde een van onze Franse medeleden de groep, waarna we de rest van de zoo bekeken, massa’s foto’s namen en wat persoonlijke info van de ‘bazen’ meekregen.

Tegen sluitingstijd vertrokken we richting Patricia en Alain, waar we na een opfrisbeurt en etentje, de nabijgelegen stad Tours gingen bezoeken. Een autotrip, deels door gebrek aan parkings, liet ons al veel zien. Daarna een avondwandeling in het middeleeuwse stadscentrum, waar zelfs de luidste mondjes stil werden. Blij dat we ons bedje zagen.

Zondagmorgen en bij het ontbijt dat Patricia voor ons verzorgde, kwamen de klassieke snurkverhalen boven. Niet te lang treuzelen, want we hadden nog wat kilometers voor de boeg.

Bij Jean-Claude aangekomen, kregen we de volledige tour langs de collectie, uitleg en details. Aan elk hok, elk duifje, elk eendje zijn waarom. Na tal van volieres en de twee grote vijvers, werd de lange tafel onder de boom gezet, net als een oogstfeest uit opa tijd. Aperitieven, voorgerechten, tussenmalen, eindschotels en dubbele desserts: het bleef maar komen. Ondertussen vroegen we de bewoner uit naar zijn tijden met Jean Delacour. Deze Heren kenden mekaar, deden dingen samen in die tijd (toen JCL zelf nog een klein manneke was) maar de prullaria en verhalen hielden heel de tafel ademloos. Tot de overlijdingsbrief toe, het was allemaal daar. Een moment om in te kaderen, dingen die zich niet zo maar voordoen. Deze man stond mee aan de bron van het woord avicultuur. is Enorme dank voor al dit.

Een uurtje rijden door die ondoorzichtelijke bossen bracht ons bij Michel. Zijn vijver met waterlelies staat onder de kenners bekend als ‘mooier dan Gevergny’, de tuinen van Monet, en dat wil al wat zeggen. Als daar dan nog eens een aantal witrugjes, witkoppen en ander schoons tussen zwemmen, maakt dat voor onze eendenfanaten de hemel op aarde. Al dit in assortiment van speciale planten en bloemen en bomen en… onbeschrijfbaar mooi. We zouden bijna de aparte eendekweekstukken en de opfokruimtes vergeten. Pygmee in naturel en openlucht zuiders geheel, hier krijgen we dat zo in en Serre nog niet voor mekaar. En dan weer taart, onze Ben is gelukkig een bodemloos vat wat desserts aangaat.

Terug naar MontLouis, waar we bij een BBQ het stamboek Koreaanse Mandarijneenden bespreken. Onze Franse vrienden willen op deze structuur een aantal eigen studbooks creëren, het mooie voorbeeld werd in dank aanvaard. Niets dan complimenten voor onze Tim, of hoe een kleine jongen een groot vogelman kan zijn. Lof, niets dan Lof.

Maandag krijgen we weer zo een 10.000mogelijkheden ontbijt op tafel, zelfs aan die ene met glrutenvrij voer werd gedacht. Onze gastvrouw deed meer dan haar best. We ruimden netjes alles op, je kon amper zien dat we het huis met zo een bendeke overbevolkt hadden voor twee nachten. JA gaat heen en laat een glimlach achter. Het afscheid, vooral met de hond Balou, duurde eeuwen.

Maar we moesten naar Beauval, waar de chef vogels op ons stond te wachten. Deze zoo loopt over van speciallekes, de nieuwste aanwinst zijn die oosterse neushoorns, die er een groot park, vijver inclusief hebben. Ja, we hebben een neushoorn zien zwemmen. Boomkangaroes, zoetwaterzeekoeien, zoetwaterroggen, aapjes, zwarte kakatoes en tal van andere, te veel om op te noemen, kwamen voor onze lenzen en na wat verdere uitleg over opfok en klein vogels en….. moesten we onze plaatselijke vriend verlaten. Hier namen we ook afscheid van Guyome, die ook nog een eindje te rijden had voor hij weer thuis was, wel een andere richting dan wij.

Zelf reden we naar Cornel, een man die een hele vogelgeschiedenis achter zich heeft, en nog steeds druk doende is. De collectie is eindeloos. De Volières reusachtig. Kleine vogeltje zoeken in een ren 9x20mtr , is als in een bos naar vogels kijken. Op elk takje wel iets, nestjes alom. Pronkstuk was de oropendola, waar net de jongen aan het uitkomen waren. Supershow, wij op de eerste rij. Het lijstje opsommen brengt ons te ver, de verhalen neerschrijven is een boek. Maar ieder kon vragen, Cornel was in vorm en op dreef. Maar aan alles komt een eind, dus ook hier na koffie en taart, terug de auto in en proberen om het waasland terug te vinden.

Ware het niet voor wegenwerken op de ring van Parijs, dan waren we geruisloos thuis geraakt. Maar we kregen er een stadsfile bovenop aangeboden. En wie kan nu zeggen dat hij om middernacht nog eventjes in Parijs is gaan wandelen? Juist, wij. Al bij al goed thuis geraakt, elk terug in eigen wagen. Voor sommigen liep de wekker heel vlug af, werk en andere bezigheden. maar voor iedereen was het gedachtegoed nagenieten. Zo veel pluimkes gezien op zulk een tijdsspanne? Je moet er jongaviornisser voor zijn.

Dank aan iedereen die deze trip organiseerde of ergens mogelijk maakte. Alles verliep perfect, tot zelfs de financiële bijdrage, hoe klein ook, was tot op 2 euro na juist uitgerekend. Vooral een bedankje aan Kris van Floralux, die ons ruim voorzien hadden om aan alle gastvrouwen een paar mooie orchideeën te schenken. Een vrouw gelukkig achterlaten is garantie om er nog ooit eens langs te mogen komen.

We zien uit naar de volgende jeugdmeeting, en kruisen deze zone al aan op de kalender voor volgend jaar, wie weet naar waar?

JA, sept 2010

 

Zoo Doue

 

Zoo Parc Beauval

Cornel Roels